We zijn in St Lucia (monzi safari tented lodge)

Dag 4

Harde wind deze ochtend maakt mij wakker. Harde wind door de bomen, een heerlijk geluid. Het geluid wat mij doet denken aan mijn ouderlijk huis waar vroeger hele hoge bomen stonden. Daar hóórde je het echt waaien zoals nu hier.
Op de veranda is het deze ochtend te koud om koffie te drinken. Dus lekker in de bank zitten met m'n koffie. Robin wordt ook al gauw wakker.
Deze vakantie is geen relaxed vakantie. Voor half 10 moeten we ook al weer hebben ontbeten.

We kijken er wel een klein beetje tegenop op in st Lucia te logeren. We slapen in een tent dus dat zal wel heel koud worden.

Na het ontbijt pakken e de rest van ons spullen weer in een vertrekken we. Hluhluwe was prachtig! We morgen nog een keer door het park rijden. We zien weer buffels en nog wat Impalas. Hey mooiste volgen we een apen familie op de weg. Prachtig gezicht hoe ze elkaar vlooien.

Onderweg over de grote weg zien we een vrachtwagen gekanteld liggen. Er loten veel mensen omheen om de suikerriet van de aanhanger te halen. We zien geen politie of verkeersregelaars. Het voorruit van de auto ligt eruit dus ik denk dat de chauffeur wel is geholpen.

Als we bijna bij st Lucia zijn worden we gewaarschuwd met borden dat er nijlpaarden over kunnen steken. Een gekke gedachte hoor, helaas zien we er niet eentje. St Lucia blijkt en plaatsje te zijn wat speciaal is opgezet voor de toeristen of tenminste de hele straat wat wij verblijven is ingesteld op toeristen. Het lijkt wel een beetje op een boulevard zoals we die vorig jaar in zuid Frankrijk hebben gezien.
Als we uiteindelijk nummer 81 hebben gevonden stuitte we op een groot hek ik de drukte. Waar zijn we nu terecht genomen? De auto kunnen we achter het hek neerzetten. Zodra we de auto uit zijn en er lopen en stukje alleen we van de ene verbazing ik de andere! Wat een geweldig onderkomen! Het zijn allemaal super luxe safari tenten bij elkaar en er tussenin is een gemeenschappelijks ruimte wat je mag koken en loungen. Een prachtig zwembad(tje) erbij. Dit wordt helemaal niet afzien.
Honderd meter verderop is een supermarkt wat we eindelijk even ons eigen eten kunnen kopen.

Tess en Demi gaan lekker zwemmen en wij doen een boodschapje. Heerlijk hier kan dat even. We boeken ook alvast even een tripje die weer willen maken om de nijlpaarden en krokodillen te gaan zien.
We hebben ontdekt dat er op 950 meter afstand en restaurantje is waar we graag willen eten. Robin vraagt of we dat misschien om heen kunnen wandelen, t is tenslotte maar een klein stukje. Hij wordt echt uitgelachen. Wat blijkt nou, s avonds lopen hier de nijlpaarden over straat. Dan wil je niet een wandelingetje aan het maken zijn!

Het restaurantje bevind zich aan een meer. Helaas hebben weer dat niet heel veel van kunnen zien want het was al donker. Verder was het een leuk gezellig en sfeer vol tentje met lekker eten.

=================================

Dag 5

Deze ochtend hebben we geplant om uit te slapen. We hebben tenslotte ons eigen eten dus we zijn niet afhankelijk van iemand anders. Robin wordt dit keer als eerste wakker en denkt dat het al half elf is. Hij vond het dan ook nodig om mij alvast even te wekken. Buiten waren al veel mensen ik de weer. Blijkt het nog maar 8 uur te zijn! Nou we voelen ons uitgeslapen en hebben geen haast dus rustig wakker worden.

Na het ontbijt besluiten we naar een zulu dorpje te gaan. Er is ons aangeraden okm dit georganiseerd te doen want ze laten je erg niet altijd ik. Eigenwijs dat wij zijn proberen we het toch. Met succes.

Vayene Cultural Village is een dorpje wat is neergezet zoals de Zuludorpen eruit zien. Ze laten traditionele dansen zien, hoe ze kleding een speren maken. Maar ook mogen we zelf de kleding dragen. Demi en Tess krijgen en mooi traditioneel jurkje aan voor jonge meiden die nog geen mannen hebben. Ze moeten ook even het werk doen in deze kleding die de zulu meisjes ook moeten doen. Meisjes van 11 jaar mogen daar al trouwen. Voor 11 koeien kunnen ze worden verkocht. Heel onwerkelijk.
We ervaren hoe het is dat de man altijd voor moet loten om ons te beschermen. Lastig voor ons om vol te houden maar de mevrouw die ons rondleid houd stug vol dat Robin voor moet lopen enk als eerste en hutje ik niet gaan. Mannen zien altijd rechts in een hut en vrouwen altijd links.
We zien een vrouwen hut en een mannen hut. Maar ook een hut waar een getrouwd stel ik kan slapen. Vrouw ligt links en man rechts. Dus niet standaard naast elkaar. Als de man iets van de vrouw wil dan tik de man met zijn stok op de vloer en dan komt de vrouw bij hem slapen.
Robin en ik werden ook u prachtige traditionele kleding gehesen. Mijn rok was gemaakt van koeienvel en hij woog best wel zwaar.
Elke keer als we een nieuwe hut binnen kwamen moesten we iets in het zulu zeggen. We kunnen het alleen ons allemaal niet meer herinneren wat het is.

Ook al was het allemaal ik scène gezet voor ons als toerist, we hebben een geweldige ervaring gehad. Wat ik heel erg indrukwekkend vind was ook dat de mensen op rieten dunne maatjes op de vloer sliepen. Met hun hoofd op een balkje. Brrrrrr...Ik moet erg niet aan denken. Gelukkig veranderen de tijden hier ook een krijgen de mensen hier het ook steeds beter.

Vanuit dit dorpje zijn we naar het strand gereden en hebben we even een frisse neus bij de oceaan gehaald.

Vanavond gaan we eten bij een sushi en grill met live muziek. Nog geen 50 meter vandaag onze accommodatie.

Morgenochtend rijden we naar Cape Vidal (schijnt mooi stand te zijn) en om 15.00 uur staat het boottochtje over het meer geplant. Eens kijken of we echt nijlpaarden kunnen vinden!

============================

Foto's uploaden lukt nog niet zoals ik het zou willen.

Groetjes van ons